এলাহ হল এই পৃথিৱীৰ এনে এবিধ সুখ,যাৰ পৰিণাম স্বৰুপে কেৱল মাথো দুখ হে পোৱা যায় । গতিকে কিবা কৰিৱলৈ থাকিলে পাছলৈ পেলায় থৱ নালাগে । যিমান পাৰি সিমান সোনকালে তাক সম্পাদন কৰিৱ লাগে ।যেতিয়াই আপোনাৰ বিশেষ মানুহ বোৰ আতৰি যাৱ ,তেতিয়াই বুজিৱ তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ হৈছে । এতিয়া আৰু আপোনাক তেওঁলোকৰ দৰকাৰ নাই ! স্বাৰ্থ শেষ সম্পৰ্ক শেষ ।সৎ মানুহৰ শত্ৰু বেছি ।অসৎ মানুহৰ শক্তি বেছি।শুদ্ধ পথত কষ্ট বেছি ।অশুদ্ধ পথত আৰাম বেছি।সচা কথাত তিতা বেছি।মিচা কথাত বিশ্বাসী বেছি । কোনো মানুহৰ বৰ্তমানক চাই তেওঁৰ ভৱিষ্যতক উপলুঙা নকৰিৱা , কাৰণ সময়ৰ ওচৰত ইমানেই শক্তি আছে,যে কয়লাকো লাহে লাহে হিৰালৈ পৰিৱৰ্তন কৰি দিব পাৰে ।আমি যাক সন্মান কৰো তেওঁ আমাক দূৰ্বল বুলি ভাৱে,আৰু যাক বহুত ভাল পাওঁ ,তেওঁ আমাক মূৰ্খ বুলি ভাৱে ।জীৱনত নিজৰ যোগ্যতা ইমানেই বঢ়োৱা , যে মানুহে তোমাক হৰুৱাবলৈ চেষ্টা নহয় ষড়যন্ত্র কৰিৱ লগা হয় ।অতীতত যি হৈ গল সেইয়া পাহৰিৱলৈ সাহস লাগিৱ। বৰ্তমানৰ সৈতে যুজিৱলৈ শক্তি লাগিৱ । ভৱিষ্যতে যি হব ভালেই হব বুলি ভাৱিবলৈ ,ভৰষা লাগিৱ ।বন্ধু মানেই হল শক্তি আৰু সাহস।সুখ , দুখৰ সময়ত আৰু বিপদত সংগ দিয়া জনেই প্ৰকৃত বন্ধু ।
Comments
Post a Comment