Horu Manuh

  চেষ্টা এনেকুৱাকৈ কৰিৱ লাগে।যাতে হাৰি হাৰি কেতিয়ানো জিকি যোৱা গমেই নোপোৱা।সকলো সময়তে সকলোকে সহায় কৰি ভাল পোৱা মানুহজনে কিন্তু, নিজৰ বিপদৰ সময়ত কাৰো সহায় নাপায়।আজিকালিৰ মানুহ সাপতকৈও বেছি বিপদজনক,সাপে নিজৰ সুৰক্ষাৰ বাবে খূটে কিন্তু মানুহে নিজৰ স্বৰ্থৰ বাবে অন্যৰ জীৱন ধংস কৰে ।অপ্ৰিয় যদিও সঁচা কথা।অহংকাৰী মানুহ অন্ধ মানুহৰ দৰে একে যি কেতিয়াও নিজৰ ভূল দেখা নেপায় আৰু আনৰ ভাল দেখিৱ নোৱাৰে।সদায় সত্যবাদী মানুহৰ লগত বন্ধুত্ব স্হাপন কৰা উচিত, কিয়নো সেই সকল,ভাল দিনত মূল্যৱান সম্পদৰ দৰে আৰু বেয়া দিনত আমাৰ ৰক্ষক হৈ থিয় দিয়ে । এজোপা গছত ক্ষমতাতকৈ বেছি ফল লাগিলে,তাৰ দাল বোৰ ভাগিৱলৈ আৰম্ভ হয় আৰু মানুহে যোগ্যতাতকৈ বেছি লাভ কৰিলে সম্পৰ্ক বোৰ ভাঙিৱলৈ আৰম্ভ কৰে । ফলাফল ৰুপে লাহে লাহে গছে নিজৰ ফলৰ পৰা বঞ্চিত হয় আৰু মানুহে নিজৰ সম্পৰ্কবোৰৰ পৰা। যিয়ে নিজে সংঘৰ্ষত থাকিও আপোনাক সহায় কৰে, সেয়া কেৱল সহায় নহয় সেয়া আপোনাৰ প্ৰতি ভালপোৱা। সাধাৰণতে কিছুমান ভাল মানুহৰ জীৱন কিছুমান বিশ্বাসঘাটক মানুহৰ বাবেই ধংস হৈ যায়।আৱেগৰ পথত নচলি বিবেকৰ পথেৰে চলিবলৈ শিকা, দেখিবা তুমি তোমাৰ জীৱনটো সুন্দৰকৈ গঢ় দিবপা

 যদি আপোনি আপোনাৰ বন্ধুৰ বিশ্বাস ভাঙি পেলায় তেন্তে তেওঁৰ পৰা আৰু কেতিয়াও আপোনি আদৰ আৰু সন্মান নেপাৱ।যদি মোক এজোপা গছ কাটিৱলৈ ৬ ঘণ্টা সময় দিয়ে তেন্তে মই প্ৰথম চাৰি ঘণ্টা মোৰ কুঠাৰ খনত চোকাকৈ ধাৰ দিম।ভৱিষ্যৎৰ বিষয়ে সকলোতকৈ ভাল কথাটো হল এইটোৱে যে ই এদিন নিশ্চত সময়ত আহে ।মই এইটো নেভাৱো,যে ভগৱান আমাৰ পক্ষত আছে নে নাই!আমি ভগৱানৰ পক্ষত থকাটোহে মোৰ বাবে সকলোতকৈ ডাঙৰ কথা ,কাৰণ ভগৱান সদায় শুদ্ধ।সাধাৰণ যেন দেখা মানুহ বোৰেই পৃথিৱীৰ সকলোতকৈ ভাল মানুহ, আৰু সেই বাবেই ভগৱানে তেনেকুৱা বহুতো মানুহক নিৰ্মাণ কৰে।বিপদত পৰিলে যি কোনো মানুহেই অমায়িক ভাৱে আপোনাৰ ওচৰত থিয় হব কিন্তু আপোনি যদি মানুহৰ চৰিত্ৰ পৰীক্ষা কৰিৱ খুজে তেন্তে নিজৰ সকলো শক্তি তেওঁক দি চাৱক |যাৰ ওচৰত ধাৰ্মীক মা আছে তেওঁ কেতিয়াও দুখীয়া নহয়।|ৰাজহুৱা চিন্তাৰে কৰা কোনো কাম বিফল নহয়,আৰু তাৰ অবিহনে কৰা কোনো কাম সফল হব নোৱাৰে।চৰিত্ৰ এজোপা গছৰ দৰে আৰু প্ৰসিদ্ধি তাৰ ছা।যিটো আমি ভাৱো সেইয়াই আমাৰ ছা আৰু গছ জোপাই আমাৰ সত্যতা কিন্তু আমি সদায় ছাৰ ফালে চাও ,পিছে আচল বস্তুটো কিন্তু গছ জোপাহে।যদি আমি প্ৰথম এইটো জানি লও,যে আমি কত আছো আৰু আমি কোন দিশে গৈ আছো

 তুমি যদি মানুহে কি কৱ তাক লৈ চিন্তা কৰিৱলৈ বাদ দিয়া তেন্তে মানুহেও বিনা কাৰণত তোমাক অশান্তি দিবলৈ বাদ দিব!সফলতা পোৱাৰ পাছত আমাক গোটেই পৃথিৱীয়ে সাৱতি ধৰে কিন্তু আপোন সেই জন হে যি জনে আমি বিফল হোৱাৰ পিছটো আমাক সাৱতি ধৰিৱলৈ আগবাঢ়ি আহে।সেই জন মানুহ শক্তিশালী নহয় যি জন মানুহৰ কেৱল শৰীৰটো শক্তিশালী ,শক্তিশালী তেওঁহে যাৰ চিন্তাধাৰা বোৰ শক্তিশালী ।এই জীৱনত একো বস্তুৱেই স্হায়ী নহয়,গতিকে নিজক মানসিক চাপত নেৰাখিৱ, আপোনাৰ পৰিস্হিতি লাগিলে যিমানেই বেয়া নহওক কিয়,বিশ্বাস ৰাখক, সময় অৱশ্যেই সলনি হব । যি জন মানুহৰ ধৰ্য্য আৰু সংযম আছে সেই জন মানুহে জীৱনত যি কোনো বস্তুকেই আহৰণ কৰিৱ পাৰে।মানুহৰ মাজত প্ৰতিটো সময়তে জয়ী হোৱাৰ বিশ্বাস থাকিৱ লাগে কাৰণ ভাগ্য সলনি হওক বা নহওক,সময় কিন্তু সলনি হয়।সুন্দৰতা আৰু সৰলতাৰ মাজত পাৰ্থক্য হল সুন্দৰতা সকলোৱে দেখা পায় কিন্তু সৰলতা কিছু লোকেহে দেখা পায় ।আপুনি কাৰোবাক কষ্ট দিয়াৰ আগত এবাৰ ভাবি চাব ,নিজে কষ্ট পালে কেনেকুৱা লাগে,মনত ৰাখিব ,যে কাৰোবাক কষ্ট দি কোনো মানুহ বেছি দিন সুখত থাকিব নোৱাৰে।যিবিলাক মানুহে আপোনাক কেৱল নিজৰ প্ৰয়োজনৰ সময়তহে মনত পেলায় সেইবিলাক মানুহক কোনো কাৰণতে

  কিবা এটা কামৰ লক্ষ ললে আপোনি কিমান সোনকালে ভাঙি পৰে সেইটো কোনো ডাঙৰ কথা নহয়। ডাঙৰ কথা এইটোহে কিমান সোনকালে আপোনি আকৌ এবাৰ কামটো কৰিৱলৈ আৰম্ভ কৰে। যাৰ ওচৰত আপোনাৰ বাবে সময় নাই তেওঁক কেতিয়াও আমনি নকৰিব, কিয়নো তেওঁলোক তেওঁলোকৰ পৃথিৱীত ব্যস্ত সেয়েহে তেওঁলোকৰ পৃথিৱীত আপোনাৰ কোনো প্রয়োজন নাই ।আপোনাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো সংঘৰ্ষই আপোনাক সেই জন ব্যক্তি ৰুপে গঢ় দিছে যি জন ব্যক্তি ৰুপে আজি আপোনাৰ ব্যক্তিত্ব প্ৰকাশ পাইছে ।গতিকে কঠীন সময়ক সদায় ধন্যবাদ দিয়ক । যি আপোনাক কেৱল শক্তিশালী বনোৱাত সহায় কৰে।লক্ষ্যত উপনীত নহলে হতাশ নহবা জীৱনৰ ৰাস্তা কেতিয়াও শেষ নহয়, এবাৰ নোৱাৰিলে হাজাৰ বাৰ চেষ্টা কৰা নিশ্চয় এদিন জয়ী হবা ।সকলোৰে জীৱনত সংঘৰ্ষৰ বহুতো কাহিনী আছে। কিন্তু ইতিহাসত সেই বোৰ হে লিপিবদ্ধ হয় যি বোৰৰ সমাপ্তি সকলোতকৈ চমৎকাৰী হয় ।জীৱনৰ বাটত আপোন বুলি কোনো নাই, মাথো স্বাৰ্থৰ বাবেহে আপোন হোৱাৰ অভিনয় কৰিবলৈ আহে, স্বাৰ্থ শেষ, লগে লগে সম্পৰ্কও শেষ ।ভগৱানে মানুহক ইমান সক্ষম বনাইছে যে মানুহে নিজেই নিজৰ সফলতা প্ৰাপ্তি কৰিৱ পাৰে । কিন্তু তথাপিও মানুহে পৰিশ্ৰমৰ পৰিৱৰ্তে ভগৱানক ভীক্ষা খুজাটোহে বেছি পচন্দ কৰে ।যেতিয়া কাৰোব

  আঘাট পায় পৰি যোৱা আৰু নিজক নিজেই সম্ভালি লোৱা আৰু আকৌ খুজ দিয়া, এইয়াই হৈছে সংঘৰ্ষ আৰু এইয়াই জীৱনৰ সত্য।যেতিয়াই ভাঙি পৰিবা , অকলশৰে কান্দিবা, কাৰণ এই পৃথিৱী খন দূৰ্বল মানুহক হাঁহিয়তাৰ পাত্ৰ বনোৱাত পাকৈত ।আদর্শ মানুহ সেইজনেই যিজনে অন্যৰ উপকাৰ কৰি আনন্দ পায় আৰু আনৰ পৰা উপকাৰ গ্ৰহণ কৰিব লগিয়া হলে লাজ অনুভৱ কৰে। পৃথিৱীত বদমাচ মানুহ বোৰ মিচা কথা কোৱাত খুৱ পাকৈত, আৰু সহজ সৰল মানুহ বোৰ সাধাৰণ এটা অভিযোগতেই ভিতৰৰ পৰা মৰি যায় । মানুহৰ অভ্যাস কিমান যে অদ্ভূত,মানুহে স্মৃতি বোৰক সযতনে ৰাখে আৰু আপোন জনক হেৰুৱাই দিয়ে ।মনত ৰাখিৱা, সংঘৰ্ষৰ পথত কোনেও তোমাক সহযোগ নকৰে, কিন্তু সফলতা পোৱাৰ পিছত সকলোৱেই তোমাৰ সোৱে বাওৱে ঘূৰিৱ । বেয়া সময় আৰু বেয়া পৰিস্হিতিৰ এটা মাত্ৰ লাভ হয় । যি সকলে আপোনাক পচন্দ নকৰে , সেই সকল মানুহ আপোনাৰ জীৱনৰ পৰা নিজে নিজেই আতৰি যায়।নিজকে দূৰ্ভাগ্যশীল বুলি কেতিয়াও ভাৱিব নেলাগে। কাৰণ আপোনি অকলশৰীয়া নহয় যে সংঘৰ্ষ কৰি আছে । অন্য বহু লোকে আপোনাতকৈ বেয়া পৰিস্হিতিত থাকিও সংঘৰ্ষ কৰি আছে ।আপুনি আগতে খবৰ লোৱাৰ পিছত যিসকলে আন্তৰিকতা দেখুৱায় কিন্তু আপুনি খবৰ নললে কোনোদিনে খবৰ নলয়, সিহঁত আচলতে আপ

 পৃথিৱীৰ নিয়ম, যেতিয়ালৈকে তুমি কামত আহিৱা তেতিয়ালৈকে তোমাৰ নাম লৱ , কামত নাহিলে দূৰৰ পৰাই নমস্কাৰ দিব। সপোনটো সকলোৱে মিঠাই দেখে কিন্তু আচৰিত হও, সপোন ভাঙি যোৱাৰ পাছত চকুৰ পানীবোৰ ইমান নিমখীয়া কিয় হয় ? পৃথিৱীত টকাৰ মূল্য যিমানেই তললৈ পৰি নেযাৱক কিয় ইমান তললৈ পৰি নেযায়, যিমান মানুহে টকাৰ বাবে তললৈ পৰি যায়। জীৱন কেতিয়াও এটা মিনিটত সলনি নহয়, এটা এটা মিনিটত লোৱা সিদ্ধান্ত বোৰেহে জীৱনটোক সলনি কৰি পেলায়। ক্ষমা খুজাৰ অৰ্থ এইটো নহয় যে কোন ভূল অথৱা কোন শুদ্ধ, ক্ষমা খুজাৰ আচল অৰ্থটো হল, আমি সেই সম্পৰ্কটোক কোনোপধ্যে হেৰুৱাব নুখোজো ।সফলতা পাৱলৈ কোনো বিশেষ সময়লৈ অপেক্ষা নকৰিৱা । তাৰ পৰিৱৰ্তে নিজৰ সকলো সময়ক বিশেষ বনাই লোৱা ।মাটিৰৰ কলহ আৰু পৰিয়ালৰ মূল্য বনোৱা জনেহে বুজি পায় ভঙা জনে কেতিয়াও নুবুজে।নিজক যদি সফল ৰুপে চাৱ খুজা তেন্তে আজিৰ পৰা, নিজক সফল বুলি মানি লৱলৈ আৰম্ভ কৰা । কাৰণ সফলতাৰ চিত্ৰ খন প্ৰথম আমাৰ মগজুতেই বনে, আৰু পাছত সত্যৰুপে সন্মূখলৈ আহে।কোনো ভাল মানুহৰ লগত জুখতকৈ বেছি বেয়া ব্যৱহাৰ কেতিয়াও নকৰিৱা । কাৰণ সুন্দৰ আইনা যেতিয়া ভাঙি যায় বহুত চোকা অস্ত্ৰ বনি যায়।বিশ্বাস সকলোকে কৰক কিন্তু সাৱধানেৰ

 কাৰোবাৰ লগত তৰ্ক কৰি জয়ী হোৱাতকৈ, নিৰৱে থাকি তেওঁক পৰাজয় কৰক, কাৰণ যি জন মানুহে আপোনাৰ লগত তৰ্ক কৰিৱলৈ সদায় প্ৰস্তুত হৈ থাকে, তেওঁ আপোনাৰ নিৰৱতাক কেতিয়াও সহ্য কৰিব নোৱাৰিৱ।আনন্দ এক আভাস,যাক প্ৰতি জনেই বিচাৰি ফুৰিছে। দুঃখ এক অনুভৱ, যিটো আজি সকলোৰে ওচৰত আছে,জীৱনত তেওঁৱেই সফল যাৰ নিজৰ ওপৰত বিশ্বাস আছে।এই জীৱনত কোনো কাৰোৰে আপোন নহয়। আমি ভাৱো কোনোৱাটো আছে যি মাত্ৰ আমাৰ কথা চিন্তা কৰে । কিন্তু সময় আহিলে সিও আমাৰ হৈ নাথাকে ।সলনি হৈ যায় ।বদমাছ হাঁহিয়ে লাগিলে হাজাৰ হাজাৰ মানুহৰ হৃদয় লুটি লওক কিন্তু নিমাসিত হাঁহিয়ে প্ৰায়ে আত্মাক চুই যায় lভাল কাপোৰ পিন্ধিলে কোনো ডাঙৰ মানুহ নবনে ।ভাল চিন্তা আৰু ভাল বিচাৰৰ দ্বাৰা হে ডাঙৰ মানুহ বনিৱ পাৰি ।।জীৱনত যেতিয়া হাঁহিবলৈ বিভিন্ন কাৰণ আছে , এটা মাত্ৰ কাৰণৰ বাবে কিয় কান্দিব লাগে? ভগৱানে কয়,উদাশ নহবা,মই তোমাৰ লগত আছো।সম্মুখত টো নাই কিন্তু ওচৰে পাজৰে আছো।চকু মোদী হৃদয়ৰ পৰা স্মৰণ কৰা অন্য একোটো নহয়,তোমাৰ বিশ্বাসেই মই !অহংকাৰ আৰু সংস্কাৰৰ মাজত পাৰ্থক্য আছে অহংকাৰে আনক সৰু কৰি সুখী হয় , আৰু সংস্কাৰে নিজক সৰু কৰি সুখী হয়।শব্দ আৰু চিন্তাই দূৰত্ব বঢ়াই দিয়ে,কাৰণ কেতিয়া

 প্ৰকৃত বন্ধু তেওঁহে যি আপোনাৰ ৰাষ্টাৰ মাজত সেঙাৰ হৈ থিয় নিদিয়ে । তেওঁ কেৱল তেতিয়াহে আপোনাৰ ৰাষ্টাৰ মাজত থিয় হয় ,যেতিয়া আপোনাৰ ৰাষ্টা ভূল দিশে যাৱলৈ ধৰে।ব্ৰেণ্ডেড কাপোৰ পিন্ধি সস্তীয়া চিন্তা কৰা মানুহতকৈ সস্তীয়া কাপোৰ পিন্ধি ব্ৰেণ্ডেড চিন্তা কৰা মানুহৰ মূল্য বহুত গুনেই বেছি। কিবা এটা ভাল হব বুলি কোনো বিশেষ সময়লৈ অপেক্ষা কৰি থাকিৱ নেলাগে। তাৰ পৰিৱৰ্তে প্ৰতিটো পলক বিশেষ বনাৱলৈ সদায় চেষ্টা কৰিৱ লাগে ।ইশ্বৰৰ সকলো সিদ্ধান্তক লৈ সুখী হওক । কাৰণ ইশ্বৰে কেতিয়াও আপোনাক সেইটো বস্তু নিদিয়ে যিটো বস্তু আপোনাৰ ভাল লাগে । ইশ্বৰে সেইটো বস্তুহে দিয়ে যিটো আপোনাৰ বাবে ভাল ।সদায় নিজকে মূল্যবান বুলি ভাৱিব লাগে কাৰণ প্ৰত্যক জন মানুহ এজন আন জনৰ নিচিনা হব নোৱাৰে ।সকলোৰে চিন্তা,ব্যৱহাৰ,আৰু ব্যক্তিত্ব বলেগে বেলেগ ধৰণৰ ।সময় আৰু জীৱন পৃথিৱীৰ সৰ্বশেষ্ট্ৰ শিক্ষক, জীৱনে সময়ৰ সদব্যৱহাৰ শিকাই আৰু সময়ে জীৱনৰ মূল্য বুজাই !জীৱনত হাজাৰ জন বন্ধু বনোৱা কিন্তু সেই হাজাৰ জনৰ ভিতৰত এজন এনেকুৱা বন্ধু বনোৱা,যাতে হাজাৰ জন মানুহে তোমাৰ বিৰুধীতা কৰিলেও তেওঁ তোমাৰ লগ নেৰে আৰু হাজাৰ জনৰ বিপক্ষে যুজ দিয়ে ।যি জন মানুহৰ চিন্তা আৰু ব্য

 মানুহৰ আৰ্থিক অৱস্থা যিমানেই সুস্থ নহওঁক কিয় জীৱনৰ সঠিক আনন্দ লবলৈ হলে, মানসিক অৱস্থা ভাল হবই লাগিব !কাকো প্ৰবঞ্চনা বা প্ৰতাৰণা নকৰিবা, কাকো অৱহেলাও নকৰিবা ৷ সাময়িক খং আৰু উত্তেজনাৰ বশৱৰ্ত্তী হৈ এনে কোনোধৰণৰ আচৰণ নকৰিবা যাৰ বাবে তুমি আনৰ দুখৰ কাৰণ হ’বলগা হয় ৷আত্মবিশ্বাস আৰু কঠোৰ পৰিশ্ৰম হৈছে বিফলতা নামৰ ৰোগটো কমাবলৈ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ঔষধ। ই আপোনাক এজন সফল ব্যক্তি কৰি তুলিব। জীৱনৰ জটিল পৰিস্থিতিত যেতিয়া ধৈৰ্য আৰু সাহস সকলো হেৰাই যায়, তেতিয়া সেই মৌনতাৰ মাজৰ বিষাদবোৰ,কেৱল নিজৰ মাকেহে দেখি পায়।মনৰ বজাৰত ধনৰ মূল্য জোখা নহয়,  প্ৰেম হৈ গলে ৰূপৰ মূল্য জোখা নহয়,  মাথোঁ এজনকেই সপি দিয়া জীৱনৰ সমস্ত,  কিয়নো পচন্দ হোৱা কোনো বস্তুৰ মূল্য কেতিয়াও জোখা নহয় ।যি পাৰ হৈ গ’ল সেই অতীতলৈ আৰু উভতি নাচাবা ৷ কেৱল আগলৈ চোৱা আৰু অসীম শক্তিৰে, অদম্য উৎসাহেৰে তথা দুৰ্জয় সাহসেৰে আগবাঢ়া ৷ তেতিয়াহে মহৎ লক্ষ্যত উপনীত হ’ব পাৰিবা। প্ৰকৃততে সেইসকল মানুহেহে প্ৰেমৰ কোমল অনুভূতি বোৰক অনুভৱ কৰিব পাৰে, যি সকলে প্ৰেমৰ কোনো প্ৰতিদান নিবিচাৰি কেৱল মাথো সচা ভাল পাব হে জানে ।নিজৰ সপোনক সদায় জীয়াই ৰাখিৱলৈ চেষ্টা কৰিবা । নহলে তোমাৰ সপোন

 ৰূপৰ সৌন্দৰ্যতাৰ দ্বাৰা ব্যক্তি এজনৰ চৰিত্ৰ নিৰ্ধাৰণ কৰিব পৰা নাযায়। ব্যক্তি এজনৰ মন, ব্যৱহাৰ,সংস্কাৰ আৰু চিন্তা ধাৰাৰ দ্বাৰাহে প্ৰকৃত চৰিত্ৰ নিৰ্ধাৰণ কৰিব পৰা যায় |যিজন ব্যক্তিয়ে জীৱনত এবাৰো ভূল কৰা নাই ইয়াৰ অৰ্থ হ'ল যে তেওঁ শিকিবলৈ কোনো দিন চেষ্টা কৰা নাই । সেইজন মানুহক ভালপোৱা যিয়ে তোমাক হেৰুৱাবলৈ ভয় কৰে, তোমাৰ মনটোক আনতকৈ বেছি বুজে আৰু তোমাক গুৰুত্ব দিয়ে।তেওক কেতিয়াও যাবলৈ নিদিবা, যি তোমাৰ হাজাৰ অৱহেলাৰ পাছতো তোমাকেই মাত্ৰ ভাল পাই থাকে।আনক সমালোচনা কৰিবলৈ যোৱাৰ আগতে নিজক সমালোচনা কৰা ৷ নিজে শুদ্ধ আৰু পবিত্ৰ হ’ব পাৰিলেহে আনৰ বিষয়ে মতামত দিয়াৰ যোগ্যতা অৰ্জন কৰিব পাৰিবা। সফলতাৰ পিছে পিছে কেতিয়াও দৌৰি নুফুৰিবা, যদি তুমি সচাঁকৈয়ে সফল হ'ব বিচাৰিছা তেন্তে ক্ষন্তেক জিৰণি লোৱা আৰু ভাবা -- তুমি কি কৰি ভাল পোৱা আৰু কিহত বিশ্বাস কৰা ৷ দেখিবা এইবাৰ সফলতাই তোমাক খেদি ফুৰিছে ৷ জীৱনত ডাঙৰ হোৱা, কিন্তু কাকো সৰু কৰি নহয়। জীৱনত হাঁহিবলৈ শিকা, কিন্তু কাকো কন্দুৱাই নহয়। জীৱনত জয়ী হোৱা, কিন্তুু কাকো ঠগি নহয়। জীৱনত সুখী হোৱা, কিন্তুু কাকো কষ্ট দি নহয় ! প্ৰিয় মানুহজনক কাষত পোৱাটো সকলোৰে ভাগ্

 ভাগৱত গীতাৰ মতে জীৱনত আমি কিমান শুদ্ধ আৰু কিমান ভূল সেইটো কেৱল দুজন ব্যক্তিয়ে জানে, এজন হল পৰমাত্মা আৰু আন জন হল আমাৰ অন্তৰাত্মা !যেতিয়ালৈকে শৰীৰ থাকিৱ। তেতিয়ালৈকে দূৰ্বলতাও থাকিৱ । গতিকে দূৰ্বলতাৰ চিন্তা এৰি যিটো শুদ্ধ কৰ্ম তাৰ ওপৰত মনোযোগ দিয়া। কাৰোবাৰ ভাল কৰিৱ নোৱাৰিলে বেয়াও নকৰিবা। কাৰণ পৃথিৱী খন দূৰ্বল হব পাৰে,কিন্তু পৃথিৱী খনক সৃষ্টি কৰা জন কেতিয়াও দূৰ্বল নহয় ।সত্য ধৰ্মৰ অৰ্থ হল, যি বোৰ কথা মানুহে নিজৰ বাবে বেয়া বুলি ভাৱে সেই বোৰ আনৰ বাবেও প্ৰয়োগ নকৰাটো!ইতিহাসে কয়,অতীতত সুখ আছিল,বিজ্ঞানে কয় ভৱিষ্যতে সুখ হব । কিন্তু ধৰ্মই কয়, হৃদয় যদি ভাল হয় তেন্তে প্ৰতিটো দিনেই সুখৰ হব। যিটো হব লগিয়া আছে সেইটো কিবা প্ৰকাৰে হলেও হবই,আৰু যিটো হব লগিয়া নাই সেইটো কোনোপধ্যে নহয়,এই কথা যি জন মানুহে বুজে তেওঁক দূঃচিন্তাই কেতিয়াও আমনি কৰিব নোৱাৰে। যি জন ব্যক্তিৰ ওচৰত ধৰ্য্যৰ শক্তি আছে,সেই জন ব্যক্তিৰ শক্তিৰ আগত কোনেও টিকিব নোৱাৰে ।न तो यह शरीर तुम्हारा है और न ही तुम इस शरीर के मालिक हो, यह शरीर 5 तत्वों से बना है – आग, जल, वायु, पृथ्वी और आकाश, एक दिन यह शरीर इन्ही 5 तत्वों में विलीन हो जाएगा । সত্যই ক

 জীৱনত যিকোনো কাম তেতিয়ালৈকে কঠীন লাগে যেতিয়ালৈকে আপোনি সেই কামটো কৰিৱলৈ আপোনাৰ খুজ আগ নবঢ়াই //পৃথিৱীৰ সকলো বস্তু আঘাট পালে ভাঙি যায় , কিন্তু এটা বস্তুৱেই আছে যিটো আঘাট পালেহে পোৱা যায় । সেইটো হৈছে সফলতা । মাত্ৰ উশাহ নিশাহ লৈ থকাটোকে জীৱন বুলি নকয়,চকুত কিছুমান সপোন আৰু হৃদয়ত আশা থকাটোও জীৱনৰ বাবে বহুত প্ৰয়োজনীয় /জীৱনৰ ডাঙৰ সত্যটো হল,আপোনি সকলো বস্তু নিজেই নিৰ্বাচন কৰিৱ লাগিৱ। সিয়েই আপোনাৰ ভৱিষ্যৎ জীৱনৰ দিশ নিৰ্ধাৰণ কৰিৱ ।সপোন দেখা সকলৰ বাবে গোটেই ৰটিটো কম পৰি যায় ।কিন্তু সপোন পুৰা কৰা সকলৰ বাবে দিন আৰু ৰাতি দুইটাই কম পৰি যায় //সপোন দেখিৱলৈ কেতিয়াও নেৰিৱা , যি দিনা তুমি সপোন দেখিৱলৈ এৰি দিবা ,বুজি লবা ,সেই দিনাই তুমি হৰি গৈছা ।সফলতা কেতিয়াও চৰ্টকাট ৰাষ্টাৰে পোৱা নাযায় । সফলতা পাৱলৈ  কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ আৱশ্যকতা আছে ।ডাঙৰ ডাঙৰ কথাটো সকলোৱে কয় কিন্তু ডাঙৰ লক্ষ পুৰণ কৰাৰ সাহস কিছু লোকৰ হে থাকে। সময়ৰ লগে লগে সলনি হৈ যোৱা । নহলে সময়ক সলনি কৰিৱলৈ শিকা । নিজৰ সমস্যা আৰু দূৰ্বলতা বোৰক দুখ নিদি যেনেকুৱা পৰিস্হিতি হলেও খুজ দিবলৈ শিকা ।কোনোৱাই তোমাৰ বেয়া কৰিলেও প্ৰতিশোধ লোৱাৰ কথা চিন্তা নকৰিৱা । মাত্ৰ ধ

  বেয়া পৰিস্হিতিৰ সময়টো যি জনে  যি নিজৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখে ,তেওঁ পৃথিৱীত যি কোনো কামেই কৰিৱ পাৰে।  কেতিয়াও কোনো বস্তু আপোনাৰ বাবে লাভ জনক নহব , যিটো পাৱলৈ আপোনি আপোনাৰ আত্ম সন্মানৰ লগত বুজা পৰা কৰিৱ লগা হয় ।  বেয়া সময়ৰ এটা বিশেষ গুণ হল যেতিয়া ই আহে ,জীৱনৰ সকলো অৰ্থহীন, স্বাৰ্থপৰ, আৰু বিশ্বাসঘাটক বন্ধুক একেৱাৰে আতৰাই দিয়ে। ভগৱানৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰখাটো ভাল কথা কিন্তু ভগৱানৰ ভৰষাত  একো নকৰি বহি থকাটো বেয়া কথা । মানুহে যিমানেই ব্ৰেণ্ডেড কাপোৰ নিপিন্ধক কিয় তাৰ কোনো মূল্য নাই ! তেওঁ অন্য মানুহক কেনেকুৱা ব্যৱহাৰ কৰে , সেইটোহে আচলতে গুৰুত্বপূৰ্ণ।  সময়ৰ মূল্য বুজিৱলৈ মন আছে যদি বাতৰি কাগজক চোৱা , যি খন বাতৰি কাগজ ৰাতিপুৱা মূল্যৱান আছিল সেই খনেই ৰাতিলৈ মূল্যহীন হৈ পৰে আৰু কেজিৰ দামত বিক্ৰী হয় । অভিমানি মানুহে আনৰ তুলনাত নিজক ডাঙৰ বুলি ভাৱে আৰু স্বাভিমানি মানুহে সকলোকে সমান বুলি ভাৱে ।  যদি আপোনি এইটো ভাৱি একো কৰিৱ পৰা নাই , যে পৃথিৱীয়ে মোক বিশ্বাস নকৰে তেন্তে ভালকৈ চিন্তা কৰি চাই লওক, কাৰণ এই পৃথিৱীয়ে আচলতে কাকোৱেই বিশ্বাস নকৰে ।  এটা মিচা কথাক সচা বুলি প্ৰমাণ কৰিৱলৈ মাত্ৰ দুজন মানুহৰ প্ৰয়োজন , এজন

এজন ডেকা লৰাই এজন বুঢ়া মানুহক সুধিলে ,আনন্দ,ফুৰ্টি আৰু উৎসৱ পালন কৰাৰ সকলোতকৈ ভাল দিন কোনটো ? বুঢ়া মানুহ জনে মৰমেৰে উত্তৰ দিলে, মৃত্যুৰ এটা দিন আগত ! লৰা জনে আচৰিত হৈ কলে, মৃত্যুৰটো নিদিষ্ট কোনো সময় নাই! যেতিয়াই তেতিয়াই আহি যাৱ পাৰে? বুঢ়া মানুহ জনে তেতিয়া হাঁহি হাঁহি কলে । সেই বাবেই কৈছো, জীৱনৰ প্ৰত্যকটো দিনেই  শেষ দিন বুলি ভাৱি ,প্ৰতিটো মূহুৰ্তৰ আনন্দ উপভোগ কৰা । কাৰণ জীৱনৰ একো ভৰষা নাই । আপোনাৰ বিশ্বাসৰ কঠীন পৰীক্ষা তেতিয়া হয় , যেতিয়া আপোনি কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰাৰ পাছটো , আপোনি বিচৰা বস্তুবোৰৰ একোকেই আহৰণ কৰিৱ নোৱাৰে । আৰু তাৰ পাছটো হৃদয়ৰ পৰা আপোনি ভগৱানক ধন্যবাদ দিয়ে ! ৫ টা কথা সদায় মনত ৰাখিৱ লাগে । কথা কেইটা হল- ১)মাৰ সমান কোনো নিষ্ঠাৱান নাই ২)দুখীয়াৰ কোনো বন্ধু নাই ৩)সন্মান মাত্ৰ টকাৰ আছে মানুহৰ নাই!৪)আজিও মানুহে ভাল চিন্তাতকৈ ভাল চেহেৰাক বেছি পচন্দ কৰে । আৰু ৫ নম্বৰ-৫)যাক আপোনি আপোনাৰ বিশেষ বুলি ভাৱিব সিয়েই সকলোতকৈ বেছি দুঃখ আৰু আঘাট দিব । আপোনি যি খিনি পাইছে ভাগ্যতকৈ বেছিকৈয়ে পাইছে,যদি ভৰিত চেন্দেল নাই তেন্তে কেতিয়াও দুখ প্ৰকাশ নকৰিৱ,কাৰণ আপোনি এনেকুৱা মানুহো ৰাষ্টাত দেখিছে,যাৰ হয়টো ভ

https://youtu.be/kK-vifOr_5Q কোনে কয়, প্ৰেমত জীৱন সুন্দৰ হৈ যায়। এবাৰ ঠগ খায় চোৱা , জীৱনটো মৃত্যুতকৈও কঠীন যেন অনুভৱ হব। তুমি যি কাম প্ৰেম আৰু সেৱাৰ ভাৱেৰে কৰিৱা সেই কামে তোমাক ভগৱানৰ ওচৰলৈ লৈ যাৱ আৰু যি কামত ঘৃণা আৰু হিংসা লুকাই থাকিৱ সি তোমাক ভগৱানৰ পৰা দূৰলৈ লৈ যাৱ । নিজৰ লক্ষ বাৰে বাৰে সলালে সফলতা পোৱা নেযায় , তাৰ পৰিৱৰ্তে সফলতা তেতিয়াহে পোৱা যায় ,যেতিয়া আপোনি চেষ্টা কৰাৰ পদ্ধতিত সাল সলনি কৰিৱ । ভাল মানুহক ভগৱানে বহুত পৰীক্ষা লয়, কিন্তু লগ এৰি নিদিয়ে । আৰু বেয়া মানুহক ভগৱানে বহুত কিবা কিবি দিয়ে কিন্তু লগ কেতিয়াও নিদিয়ে । মানুহ যিমানেই ধুনীয়া নহওক কিয়, মানুহৰ ছা কিন্তু সদায় কলায়েই ! মই শেষ্ট ,সেইয়া হৈছে আত্ম বিশ্বাস । কিন্তু কেৱল মইয়েই শেষ্ট ,সেইয়া হৈছে অহংকাৰ । যি জন বন্ধুৱে সমূখত মিঠা মিঠা কথা কয় আৰু পিঠিৰ পিছফালে বেয়া চিন্তা কৰে ,মনত কুটিলতা ৰাখে তেনে অসৎ বন্ধুৰ সং এৰাটোৱেই মংগলজনক। স্বাৰ্থৰ বাবে বনোৱা সম্পৰ্ক যিমান চেষ্টা কৰিলেও নৱনে । আৰু প্ৰেমেৰে বনোৱা সম্পৰ্ক যিমানেই ভাঙিৱলৈ চেষ্টা কৰিলেও কেতিয়াও নেভাঙে ।  এইটো সচা কথা ,যে মানুহে ভূল কৰি বহুত কিবা কিবি শিকে কিন্তু ইয়াৰ অৰ্থ

  Assamese Quotes শশানৰ ছাই বোৰ দেখি মনত ভাৱ হয়, কেৱল ছাই হবলৈকে মানুহে গোটেই জীৱনযুৰি কিমান যে আনক জ্বলাই ! কাৰোৱাৰ লগত বেছি আত্মিয়তা ৰখাটো ভাল কথা নহয় । কাৰণ সেই সকল লোকেই দূৰলৈ গুচি যায় ,যাৰ অবিহনে আমি জীয়াই থাকিৱ নোৱাৰো । অহংকাৰ তেওঁৱেই কৰে যি বিনা পৰিশ্ৰমত সকলো পায় যায়, কষ্ট আৰু পৰিশ্ৰমৰ ফলত সফল হোৱা মানুহে,অন্য মানুহৰ পৰিশ্ৰমকো সন্মান কৰে । মৰম ভৰা দুচকু, সহযোগিতা কৰা দুহাত, সত্য কথা কোৱা জিভা,সৎ পথত চলা দুভৰি,আৰু শ্ৰদ্ধাৰে দোৱাই থকা মূৰ ,ভগৱানৰ অতি  প্ৰিয় । যেতিয়া জীৱনৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিৱা, তেতিয়া সদায় এটা কথা মনত ৰাখিৱা , অনুতাপে অতীত সলনি কৰিৱ নোৱাৰে ,চিন্তাই ভৱিষ্যৎ সুন্দৰ কৰিৱ নোৱাৰে । একাগ্ৰতাৰে কৰা পৰিশ্ৰমেহে মাত্ৰ বাস্তৱিক চমৎকাৰ কৰিৱ পাৰে । ভাল সময়তকৈ ভাল মানুহৰ লগত সম্পৰ্ক ৰাখা, ভাল মানুহে ভাল সময়ক আনিৱ পাৰে কিন্তু ভাল সময়ে  ভাল মানুহক আনিৱ নোৱাৰে । সুখী থকাৰ অৰ্থ এইটো নহয়,যে চৱ থিক আছে । সুখী থকাৰ অৰ্থ এইটোহে ,যে নিজৰ দুখ বোৰক আওকাণ কৰি জীয়াই থাকিৱলৈ শিকি লোৱা । খঙত কোৱা এটা কঠোৰ শব্দ ইমান বিষাক্ত হব পাৰে যে আপোনাৰ সকলো ভাল লগা কথা এক মিনিটত নষ্ট কৰিৱ পাৰে। Bikiron Phuk

Assamese Quotes  যদি জীৱনত সফলতা লাগে তেন্তে দেউতাৰ হাত খন মূৰৰ ওপৰত থকাটো বহুত প্ৰয়োজনীয় । কাৰণ তেওঁৱেই  এজন এনেকুৱা মানুহ যি নিজতকৈ বেছি নিজৰ সন্তানে সফলতা পোৱাটো চাৱ খুজে। প্ৰেম এক সংযোগ , প্ৰেম কোনো বন্ধন নহয় । । কাৰণ বান্ধিৱলৈ গাঠি দিয়াৰ প্ৰয়োজন কিন্তু গাঠি যত থাকে তাত বন্ধন থাকিৱ পাৰে কিন্তু প্ৰেম থাকিৱ নোৱাৰে । বিশ্বাস এটা সৰু শব্দ,কৱলৈ মাত্ৰ এক ছেকেণ্ড সময় লাগে, ভাৱিবলৈ এক মিনিট , আৰু বুজিৱলৈ এটা দিন। কিন্তু ইয়াক প্ৰমাণ কৰিৱলৈ গোটেই জীৱন লাগি যায় । মাটিৰ কলহৰ মূল্য আৰু পৰিয়ালৰ মূল্য মাত্ৰ তেওঁহে জানে ,যি জনে তাক নিৰ্মাণ কৰে । পৃথিৱীত কেৱল দেউতা হে এজন এনেকুৱা মানুহ যিয়ে গোটেই পৃথিৱীৰ সুখ বোৰ আনি নিজৰ সন্তানক দি দিয়ে । পানীৰ মূল্যতকৈ পিয়াহৰ মূল্য বহুত বেছি ।  মৃত্যুৰ মূল্যতকৈ উশাহৰ মূল্য বহুত বেছি ।এই পৃথিৱী খনত বহুতেই প্ৰেম কৰে । কিন্তু প্ৰেমতকৈ বিশ্বাসৰ মূল্য বহুত বেছি । বন্ধুত্বত বিশ্বাস আৰু সন্মান থাকিৱ লাগে, যিটো বন্ধুত্বত  বিশ্বাস আৰু সন্মান নাই সেই বন্ধুত্ব বেছি দিন নিটিকে । জীৱনত কাৰোৱাৰ লগেই যথেষ্ট । কান্ধত কাৰোৱাৰ হাত খনেই যথেষ্ট । দূৰত থকা বা ওচৰত থকাৰ কোনো  সমস্যা না

Assamese Motivational Quotes  ১) জীৱন যাত্ৰাত যদি কেতিয়াৱা ভাগৰি পৰি যোৱা, তেন্তে নিজেই নিজক উঠাই লৱা কাৰণ পৃথিৱীত মানুহে কেৱল পৰি থকা পইচাক হে উঠাই ! ২) মৃত্যু হব লগা জনে এদিন কাকো নোকোৱাকৈয়ে মৰি  যায় কিন্তু প্ৰতিদিনে সেই জনৰ মৃত্যু হয় যি নিজতকৈ আনক বেছি ভাল পায়। ৩) যদি কোনোৱাই তোমাক অৱহেলা কৰিছে তেন্তে কৰিৱলৈ দিয়া। যদি কোনোবাই তোমাক দেখিও নেদেখাৰ ভাওঁ জুৰিছে ,তেন্তে মনোযোগ নিদিবা । অলপ ধৰ্য  ধৰা, এটা কথা মনত ৰাখিৱা সময় সকলোৰে এদিন আহে । ৪) কাৰোবাক হৃদয়ত সিমানেই ঠাই দিয়া যিমান তেওঁ তোমাক দিয়ে । নহলে নিজে নিজেই কান্দিব লগা হব বা তেওঁ তোমাক কন্দোয়াৱ। ৫) কোনো মানুহৰ সংঘৰ্ষ কেতিয়াও অথলে নেযায়। আৰম্ভণিতে সংঘৰ্ষই আপোনাক কষ্ট দিব । কিন্তু পাছত সেই সংঘৰ্ষই আপোনাক সুখ আৰু সম্বিদ্ধি দিব! ৬) কোনে কয়, যে বন্ধুত্ব সমান সমান যোগ্য মানুহৰ লগত হে হয় । সত্যটো এইটোহে যে বন্ধুত্বত কোনো সৰু বৰ উচ্চ নীচ নেথাকে । ৭) হৃদয় ভাগি যোৱাৰ পাছটো যি জনে তোমাক অভিযোগ দিব নোৱাৰে, মনত ৰাখিৱা তেওঁতকৈ তোমাক কোনেও বেছি ভাল পাৱ নোৱাৰে। ৮) জীৱনত অকলশৰীয়াকৈ থাকিৱলৈ পোৱাটোও এক আশীৰৰ্বাদ । কাৰণ ভগৱানে আপোনাক অলপ বেছি সময় দিছে

Assamese Shayari নেজানো কিয় এই পৃথিৱী খনত যি সকলোকে সুখী কৰিৱ খুজে সিয়েই কান্দিৱ লগা হয় । আৰু যি গোটেই জীৱন লগ দিৱ নোৱাৰে তেওঁৰ লগতহে প্ৰথম ভালপোৱা  হয় !

কঠিন পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰা সফলতা পোৱা যায়,এলাহৰ দ্বাৰা পৰাজয় আৰু অহংকাৰৰ দ্বাৰা জটিলতা । মাত্ৰ সাহস ৰাখিলে জীৱনৰ আৰম্ভ যিকোনো পৰিস্হিতিৰ পৰা কৰিৱ পাৰি। এটা মুৰ্হুত্তৰ বাবেও নিজক কেতিয়াও দূৰ্বল বুলি নেভাৱিবা । আমাৰ সকলোৰে ভিতৰত আন্তৰিক শক্তিৰ ভাণ্ডাৰ লুকাই আছে । সংঘৰ্ষই আমাৰ চৰিত্ৰক গঢ় দিয়ে আৰু চৰিত্ৰই সিদ্ধান্ত লয় আমি ভৱিষ্যতে কি বনিম । আনৰ অপকাৰ কৰি কোনো মানুহ সুখেৰে কেতিয়াও জীয়াই থাকিব নোৱাৰে,আনৰ যিমান অপকাৰ কৰিবতাতকৈ বহুগুনে বেছি এদিন তেওঁৰো ক্ষতি হ'ব। সহজ ভাৱে জীৱন নিৰ্ৱাহ কৰা কোনো ব্যক্তিক, ইতিহাসে মনত ৰাখিৱ পৰাকৈ স্হান নিদিয়ে । ইতিহাসে কেৱল কঠোৰ সংঘৰ্ষ আৰু পৰিশ্ৰম কৰা লোকক হে মনত ৰাখিবলৈ স্হান দিয়ে । কাৰোৱাক যিমানেই কাষৰ পোৱা চিনি নোপোৱা কিয়,সকলো কথা মন খুলি নকৱা । কাৰণ এই পৃথিৱীত বিশ্বাসৰ মূল্য কোনেও নিদিয়ে । সংঘৰ্ষৰৰ সময়ত অকলশৰেই যুজিৱ লগা হয় । কিন্তু সফলতাৰ পাছত গোটেই পৃথিৱীয়ে আহি লগ দিয়ে । যি জন মানুহক পৃথিৱীয়ে উপলুঙা কৰিছে আৰু হাঁহিছে তেওৱেই ডাঙৰ ডাঙৰ ইতিহাস ৰচিছে ।আঘাট লাগি পৰি গৈ নিজেই নিজক সম্ভালি লোৱা আৰু আকৌ থিয় হৈ খুজ দিয়াকেই সংঘৰ্ষ বুলি কোৱা হয় , আৰু সংঘৰ্ষই হৈছে জীৱনৰ